Το τζούντο ανοίκει στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών αθλημάτων απο το 1964, όπου παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στους αγώνες του Τοκυο. Στους τελευταίους Ολυμπιακούς αγώνες της Βραζιλίας (2016) συγκεκριμένα, είχαμε τη συμμετοχή 137 χωρών με 392 αθλητές και αθλήτριες.
Όμως το τζούντο αποτελεί και Παραολυμπιακό άθλημα απο το 1988 στους αγώνες της Σεούλ και μάλιστα ήταν το πρώτο άθλημα της Ασίας που εντάχθηκε στην ομάδα των παραολυμπιακών αγωνισμάτων. Το Παραολυμπιακό τζούντο περιλαμβάνει 3 κατηγορίες “ μη βλεπόντων” αθλητών.
ΤΟ ΤΖΟΥΝΤΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Το τζούντο ήρθε στην Ελλάδα μετά το Β ́Παγκόσμιο πόλεμο από ένα καθηγητή Αγγλικής,τον Βάος. Το 1977 αναγνωρίστηκε επίσημα ως άθλημα και εντάχθηκε στον ΣΕΓΑΣ , ενώ το 1985 ιδρύθηκε η Ελληνική Ομοσπονδία Τζούντο που σήμερα αριθμεί 150 και πλέον σωματεία με δύναμη 6000 αθλητών.
Το τζούντο έχει αγαπηθεί απο όλες τις γενιές και απο όλες τις ηλικίες. Οι ασκούμενοι παρουσιάζουν μια αρκετά μεγάλη ποικιλομορφία όσον αφορά τα κίνητρα που τους διακατέχουν, και τους σκοπούς που υπηρετούν. Κάποιοι θέλουν να δυναμώσουν το σώμα τους, κάποιοι άλλοι το πνεύμα τους. Κάποιοι θέλουν να βελτιώσουν την υγεία τους ενώ άλλοι απολαμβάνουν το αίσθημα ευεξίας μετά την άσκηση. Κάποιοι επιθυμούν να ακολουθήσουν την αθλητική καριέρα, ενώ άλλοι επιλέγουν να προσφέρουν απο το ρόλο του διαιτητη αγώνων.
Η ίδια η φύση του αθλήματος με την πληθώρα των τεχνικών που το χαρακτηρίζει και την απεριόριστη δυνατότητα εξελιξής του τεχνικά, διατηρεί άσβεστο το ενδιαφέρον των ασκούμενων λόγω του ότι η μάθηση έχει πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξάσκηση. Ακόμα όμως και οταν φτάσει κανείς στα ανώτερα επίπεδα γνώσης του αθλήματος, τότε μπορεί να προσφέρει τις γνώσεις αυτές, μέσα απο το ρόλο του δασκάλου και να απολαμβάνει τη χαρά της διδασκαλίας.